NZ Zuidereiland deel II

We zitten in het vliegtuig als jullie deze mail krijgen, op weg terug naar Nederland. De laatste dagen in Singapore waren supermooi, maar die update kan ik niet meer afmaken. Zien jullie snel weer!!

Zaterdag-Maandag
Dag 1: Routeburn track! We gaan trampen, dat is een moeilijk woord voor wandelen in de natuur. De route die we lopen is ongeveer 35 km lang en steekt de zuidelijke Alpen over. We hebben onderweg 2 overnachtingen en moeten alle spulletjes zelf dragen (een grote volle rugtas dus). Omdat het begin en het eindpunt over de weg 350 km uit elkaar liggen, hebben we vervoer geregeld. Wij beginnen vanuit Te Anau. We nemen de eerste bus naar Queenstown (waar we al waren geweest), om daar over te stappen op de bus naar de routeburn shelter, waar onze wandeling begint. Voor we er uiteindelijk aan kunnen beginnen zijn we alweer uren onderweg met al die bussen. Om 14:30 kunnen we eindelijk wandelen. Het weer is prachtig en we gaan ervoor! Van de start naar de falls hut is ongeveer 4,5 uur lopen. Een groot deel ervan gaat omhoog, klimmen dus. Het eerste stuk gaat door het bos, waar we af en toe een kabbelend riviertje zien. Helder water, koud water, en erg mooi voor foto’s. Na een paar uur lopen pauzeren we dan ook aan een riviertje, waar ik een stukje jade uit het water haal. Onderweg gaan we over hangbruggetjes heen, die leuk heen en weer schommelen als je hard springt. Halverwege de laatste klim komen we op een vlak plateau, waar we de eerste bergen met besneeuwde toppen zien. Aangekomen in de hut, blijkt er een hele grote groep te zitten die elk jaar met meerdere families een route lopen. De bunks (heleboel matrassen bij elkaar in een kleine kamer), zitten redelijk vol. Om 20:30 slapen de meeste mensen al en snurken er ook een paar heel heel hard. Samen met een ander Nederlands stel zijn wij nog even gezellig in de keuken een het praten, als de ranger binnenkomt. Hij vindt het prima als we de matrassen hierheen verplaatsen. Zo gezegd, zo gedaan. We slapen lekker in de keuken.
Dag 2: Volgens de meeste mensen is dit de mooiste dag van de wandelroute. We worden inderdaad om 5:30 gewekt door een idioot die water op ging zetten voor de koffie. Ach, het wordt weer een prachtige dag vandaag, kunnen we maar beter ook opstaan. Na het ontbijt pakken we de tassen in en lopen we richting Harris saddle. Een kleine vijf minuutjes na de start komen we boven de boomgrens. Het uitzicht is nu al prachtig en we spotten een zeldzame en beschermde blue duck. Vandaag staat 6 uur wandelen op het programma, met een optionele klim naar de top die 2 uur duurt. Na een uurtje of drie zijn we bij de shelter bovenop Harris saddle. Hier pauzeren we en kunnen we de tassen achterlaten voor de klim naar de top. De zon schijnt en we klimmen omhoog. Dit uitzicht is het meer dan waard, we kunnen heel ver kijken en zien om ons heen besneeuwde bergen, en in de verte de Tasmaanse zee. De route omlaag gaat wat sneller en eenmaal terug bij de shelter nemen we het ervan. We hadden nog een reep chocola mee, koekjes, thee etc. We hebben alle tijd omdat we zo vroeg zijn gaan lopen, dus doen we het rustig aan op weg naar de volgende hut. De lake McKenzie hut is gelegen in het dal aan de westkant (regenkant) van de bergketen. Vandaag is het echter droog en zien we weinig tot geen wolken. Onderweg naar de hut komen we iemand tegen die deze route rennend doet, normaal deed hij het hele traject in 3 uur 45 min, maar vandaag lag hij al 15 min achter op schema. Wij houden hem niet langer op en doen de route lekker in drie dagen, zodat we ook nog wat kunnen zien. Het laatste half uur lopen zigzaggen we door een waar sprookjesbos naar beneden. Het bos groeit op stenen, waar geen water in zit. De truc van dit 600 jaar oude bos is: mos. Er groeit heel veel mos overal in dit bos, en daar zit zoveel water in dat de bomen ervan kunnen leven. Het geheel is erg mystiek en sprookjesachtig. Eenmaal in de hut worden we vermaakt door het praatje van de ranger. Hij weet iedereen te boeien met prachtige verhalen over een opblaas krokodil, een vrouw met koffer, en studenten met een opblaasboot. We hebben weer een heerlijke tonijnpasta vandaag, allemaal meegesleept in de tassen. Tijd voor een potje jokeren met de Arnhemmers. Morgen alweer de laatste dag… Dit gaan we vaker doen!
Dag 3: We slapen lekker uit en vertrekken bijna als laatste vanochtend. Om 8:30 gaan we van start voor de laatste 6 uur lopen, met weer een extra 1,5 uur zijtrip als we willen. Alleen het Finse stel is nog achter ons (die lopen al dagen langzaam, dat meisje heeft de moeilijkheidgraag ietsje onderschat denken we). We beginnen een klein stukje in de mist. Daarna duiken we een bos in, waar we niet snel uitkomen. We dalen langzaam af, en zien af en toe nog een laatste berg door de bomen heen. Langs een grote waterval, enkele stroompjes en een hoop alpine bloemen komen we aan bij de Howden hut. Weer tijd voor ontspanning, het is prachtig buiten en het eindpunt is nog maar een uurtje weg. We hebben zoveel zin dat we ook deze zijtrip doen. Onderweg komen we groepen japanners tegen die een dagwandeling doen, gek genoeg hebben ze een lange broek en handschoenen aan?! Die moeten het superwarm hebben. Boven op de top is een plateau met een…. Boardwalk!..... Ach, doe er nog maar één dan. Een paar uurtjes later zijn we bij de parkeerplaats waar we officieel de wandeling kunnen afsluiten. Deze keer geen champagne, maar aangekomen op de camping hebben we Kriek boon en een Chimay! Meegenomen uit Wellington meer dan een week terug, speciaal voor deze gelegenheid. Proost!

Dinsdag
Te Anau naar Milford gereden, regen, regen… De route is prachtig, echt heel mooi. Na twee uur rijden komen we in de regen aan op de parkeerplaats. Milford is het startpunt voor boottochtjes de fjord door. Het regent hier 260 dagen per jaar, ook vandaag. Overal zeggen ze dat ze net 5 prachtige dagen hebben gehad (ja dat weten we, toen waren wij lekker aan het wandelen). De komende tijd blijft het regenen volgens de voorspelling. Na wat proberen mogen we met de inbelverbinding de buienradar openen en besluiten we dat het morgenochtend beter weer is. Waarschijnlijk zelfs droog tot 10:30. Het is nog best vroeg, maar er is hier verder echt niets te doen (wonen misschien 200 mensen in dit dorpje), dus zoeken we een lodge op. Daar binnen kunnen we lekker de rest van de middag boekjes lezen en relaxen.

Woensdag
Milford cruize! Er zijn hier 3 maatschappijen die cruises doen. Ze beweren allemaal van alles de beste te zijn natuurlijk. De ene is blauw, de ander rood en nog een groene. Wij hebben gemerkt dat we vaak betere ervaringen hebben met de kleinste maatschappijen, dus de keus is niet zo moeilijk. We nemen de eerste boot van het groene bedrijf. Dat is de kleinste boot, waar 70 mensen op kunnen. We hebben geluk en stappen met 12 man aan boord. Helaas had de buienradar het verkeerd en gaat het toch ook nu regenen. We hadden ons al voorbereid en met regenjassen bij de hand kunnen we toch buiten staan kijken. Met zo weinig mensen kunnen we overal gaan en staan waar we maar willen. Toch heeft het ook zo zijn voordelen dat het regent. We zien nu alle watervallen prachtig stromen. Niet alleen de 4 permanente watervallen, maar ook honderden, zo niet duizenden stroompjes water die als tranen over de immens grote granieten rotsen naar beneden stromen. De hoeveelheid zoet water dat de zoute fjord (is verbonden met de zee) instroomt is zo groot dat er een permanente zoetwater laag van 5 meter dik aanwezig is (bovenop het zoute water). We varen dicht langs de rotsen (kleinste boot he) en zien een fjord zoals we dat nooit zullen vergeten. Halverwege halen de rode en blauwe boot ons in, waarop de kapitein rustig omroept: ‘ik wacht wel even tot ze voorbij zijn, dan gaan wij verder en hebben jullie extra lang de tijd op het water’. Op de terugweg regenen we kleddernat van de waterval waar we vlak lang gaan. De camera is spatwaterdicht weten we nu, anders was hij er allang mee opgehouden. Natuurlijk is er ook wildlife hier! We zien wat zeehonden en een heleboel prachtige kleine dolfijntjes (Duski-soort). Onder de indruk stappen we in de auto. De rest van de dag steken we het Zuidereiland over van links naar rechts, op naar Dunedin. Eind van de middag zijn we daar op het strand. Niet zomaar een strand, maar één met een kolonie geeloog pinguïns. Natuurlijk zien we ze ook en houden we ons netjes aan de voorgeschreven 200 meter afstand (bijna). Ook liggen er nog wat zeeleeuwen te poseren voor een foto (erg mooie foto geworden!) Genoeg gedaan voor vandaag, op naar een camping.

Donderdag
Vandaag beginnen we met de eerste rondleiding bij de Cadbury chocoladefabriek in Dunedin. We zijn net op tijd, want het blijkt hier echt spits te zijn in de ochtend (waren we niet meer gewend). De rondleiding is wel grappig, de gids loopt in een paarse overal en deelt snoepjes uit als iemand een goed antwoord heeft op een vraag. De vragen zijn zo makkelijk dat wij onze mond houden, zodat de aanwezige kindertjes het snoep kunnen verdienen. Er is echter één bijdehante dikke kerel van 40 die nog bij zijn moeder woont nerdachtig type, die telkens supersnel het goede antwoord schreeuwt, zodat de kindertjes geen kans hebben en hij alle chocolade krijgt!!…. Tijd voor een stadswandeling door Dunedin. De stad is Schots, maar echt heel duidelijk te zien is het niet. Bij het zoeken van een parkeergarage rijd ik er één binnen. Begint er ineens een heel hard alarm te loeien! Blijkt dat dit busje de parkeergarage van 2,0 meter wel in kan, maar 1,9 meter niet. We zijn te hoog!! Goed dat er een alarm is anders hadden we het nooit geweten.. We vermaken ons met wat winkeltjes en maken een foto van het stationsgebouw. Hierna gaan we naar Larnach castle, een kasteeltje prachtig gelegen bovenop een heuvel nabij Dunedin. Één van de weinige kasteeltjes die het land rijk is. Als laatste vervolgen we onze weg naar de enige toegankelijke Royal albatros kolonie. Waar we deze beesten zien vliegen (soort meeuwen, maar dan heel groot). We rijden alvast een stuk richting Christchurch en komen onderweg langs wat grote ronde stenen. Ook hier tijd voor een fotoshoot. Na deze ‘Mouraki boulders’ is het nog een klein stukje naar een tweede strand met pinguïns. Hier in Oamaru overnachten we, zodat we morgen vrieg kunnen beginnen met stad verkennen.

Vrijdag
Wat te doen op vrijdagmorgen? Aan de drank! En wel aan de whisky. Ik begin de dag goed met een privé proeverij. Vier soorten drink ik op, allemaal Nieuw-Zeelandse brouwsels. Anouck maakt leuk foto;s want die moet nog rijden. De Schotse jongen die het geheel moet vormgeven vindt het wel gezellig met ons. Echt veel over de drank leer ik niet, maar het is een aparte ervaring. Deze Schot wil het leger in als verpleger, en viert hier in Nieuw-Zeeland vakantie omdat zijn opleiding nog niet is begonnen. Normaal werkt hij bij een Schotse whiskybrouwer om rondleidingen te geven, en nu dus even hier. We leren hem onder andere dat zijn Nederlandse kennis met achternaam ‘de geest’ ook anders kan worden uitgesproken en geven nog wat leuke reistips mee. Op naar schapen scheren! Na 1,5 uur rijden zijn we in Omarama. Hier gaan we kijken naar het scheren van een Merino schaap.. Althans, volgens de website waren er driemaal daags shows… En ja hoor, de eerstvolgende is niet om 15:00, maar de volgende dag om 11:30! Na wat excuses over de website lopen we weg. We lopen het plaatsje in en zien een souvenirwinkel. Het is een soort verzamelhuis met van alles. De meest opvallende dingen zijn harnassen en pakken van de Xena tv-serie. Op de weg naar buiten zien we in een kleine vitrine lang de kant een spuit liggen. Het ding komt ons vaag bekend voor van de opleiding en we kijken nog eens goed. Wat is dit? Een hele vitrine vol oude tandheelkunde spulletjes! Souvenirs: binnen! We halen wat hele leuke dingetjes, binnenkort te bezichtigen in Nederland! De tijd vliegt en we moeten op weg naar Christchurch. Nog even langs de clay cliffs voor wat foto’s en dan door naar de grote stad. Nog een paar daagjes en dan zijn we hier alweer een maand… Aangekomen in de grote plaats is het donker eb we parkeren in een woonwijk. Nadat precies die bewoner de auto per se voor haar eigen huis wilde parkeren, verhuizen we naar de lokale supermarkt. Hier is genoeg plek en kunnen we mooi ontbijt halen morgen ;)

Zaterdag
Hands on! We gaan een souvenir maken! Bij The bone dude! Uit een stuk bot vijlen, schuren en boren we een sierraad in een klassieke Maori vormgeving (keuze uit vele modellen), met een rituele betekenis. We gaan voor een fish-hook design, Anouck een wat rondere en ik een wat mannelijkere vorm. Drie uur later hebben we een leuke oefening gehad, erg geschikt voor tandheelkunde studenten of andere praktische mensen. Drie uur carven later is alles glad afgewerkt en zijn we trots op ons werkje. Vanaf nu brengt het ding geluk bij reizen over water, en hebben we ons een ochtend vermaakt. In de middag slaat het weer om en wordt het ineens heel erg koud. De temperatuur is -8 graden en met die koude wind voelt het als -18 celcius aan! Brrrr wat is dat koud aan het gezicht, gelukkig hebben we een warme jas aan. Het zou hier toch echt zomer zijn…. Gelukkig is het 8 minuutjes later voorbij en stappen we uit de Antarctic blizzard experience. Leveren we de jas in en bezoeken we de rest van dit interactieve museum. We bekijken het voeren van de kleine pinguins, rijden een rondje mee in een Zweeds voertuig met rupsbanden dat over ijs heen kan rijden zonder problemen. Dit parcours is er één met steile hellingen, stukken door water en een vrouw achter het stuur! We leren een heleboel over onze zuidpool. Na het puntje van Argentinië is Christchurch een van de dichtstbijzijnde plaatsen ter wereld voor de oversteek naar ons zuiderlijkste continent. De 4D experience laat ons even virtueel een stukje van de zuidpool zien en zelfs de Lonely Planet heeft er een reisgids voor. De middag is nu ook om en we zoeven naar Akaroa, waar we morgen.. leest u verder

Zondag
Waar we nog een keer met dolfijnen gaan zwemmen. Nu geen grote, maar hele lieve kleine, de Hector Dolphins. Ze zijn net over een meter lang en worden beschermd omdat ze een bedreigde diersoort zijn. We zien de boot van de vorige groep terugkomen en die zijn niet zo blij. Ze hadden wel wat gezwommen maar de dolfijnen vonden de boot niet interessant genoeg. Hmmm, niet een goed voorteken. Eventjes ons zelfgemaakte amulet inwrijven. Geluk op het water, doe maar vandaag dan. Ook is Anouck natuurlijk mee, wiens aura het altijd goed doet rond dieren. Waarom niet ook rond deze dolfijnen dan he? We stappen de boot op en varen een stuk de baai uit. Meestal zitten ze in de baai, vandaag niet, vandaag moeten we ietsje de zee op. Het waait dan ook een klein beetje en we hopen maar dat ze niet aan het eten zijn. Omdat ze zo bedreigd zijn, mogen we niet met ze zwemmen als ze eten of als er kalfjes bij zijn. We hebben nu 2-3 dolfijntjes in de buurt zwemmen, genoeg om ook het water in te gaan. Volgens de gids moeten we geluid maken onder water om ze nieuwsgierig te maken. Anouck doet als een gek haar best en werkt de hele top 40 af. Wonderbaarlijk genoeg komen de dolfijnen wel naar ons toe, en niet alleen 2 of 3. Na een 20 minuten zwemmen er wel meer dan 10 kris kras langs en om ons heen. Het gesis van de ademhalingen van de beesten gaat maar door. Een andere jongen in de groep heeft 2 stenen mee die erg veel aandacht trekken van de dolfijnen (bij het onder water tegen elkaar tikken), mooi zo! Deze ervaring is weer zo anders dan de vorige dolfijnenzwem waar we aan een touw uit een boot hingen! De dag is geslaagd! Toch goed dat we een amulet hebben (of misschien een beetje geluk).

Maandag
De laatste volledige dag hier in Nieuw-Zeeland, morgen vliegen we. Dit is dan ook regel en opruimdag. In de ochtend verkennen we het centrum van de stad nog even. We pakken de auto uit en de tassen in. Even de boel schoonmaken, spul uitzoeken dat we op willen sturen etc. Na het omboeken van de vlucht van morgen zijn we helaas het eerste stuk met Jetstar aan het vliegen. Wat inhoud, dat we ipv 23kg, maar 20kg kunnen inchecken. Eventjes streng zijn met weggooien dus.


Dinsdag
Meestal gaat er wel iets mis met onze vliegreizen, wat is het vandaag? Auto inleveren, zonder problemen. De 200+ platgeslagen muggen aan de binnenkant van het dak ziet ze niet eens. De shuttlebus is 10 min vroeg, dat is mooi. We zijn de enige twee, dus mooi op tijd bij het vliegveld.
Inchecken gaat ook prima, precies drie uur van tevoren. De eerste vlucht naar Sydney verloopt soepel en we zijn redelijk op tijd. De overstap is wat krap en we moeten nog boardingpassen halen. Volgende vlucht van Sydney naar Singapore is met Qantas, dus hop naar de transferbalie. De transferbalie meneer zegt: ‘jullie tassen staan niet in het systeem, wat gek. Maar ik zet ze er wel eventjes bij, hopsa zo gepiept’. Wij denken ondertussen: ‘die tassen gaan nooit aankomen, ze hebben een uur om die dingen van het ene naar het andere vliegtuig te verschepen, dat lukt ze nooit..’ We moeten zo lang wachten voor het boarden dat ze niet eens meer naar paspoort vragen bij de gate. We stappen de Airbus A380 binnen en merken dat deze wel mooi groot en luxe is. Onze plek is zo gevonden en we hebben direct al een heel leuk schermpje voor onze neus. Het beeldscherm bevat zoveel entertainment dat we ons makkelijk 8 uur gaan vermaken. Van Tetris en Yhatzee tegen elkaar spelen, tot chatten van stoel naar stoel, films, alles zit erin. Bij het opstijgen, kijken we mee via de webcam die op de staart van het vliegtuig is gemonteerd. Wat een lol. Eindelijk krijgen we ook weer eens iets te eten. Jetstar was zo goedkoop dat we alleen aan boord eten konden kopen. Bij Qantas krijg je het lekker bij de prijs in, met wijn en versnaperingen erbij. De piloot is gek op zijn A 380 en begint een verhaal over het ophangsysteem, verminderde trillingen en de capaciteit om hoog te vliegen. Hij is duidelijk dol op zijn vak en dat doet deugd ;) Met een 20 minuutjes vertraging landen we in Singapore, en hoe dat verder gaat lezen jullie in de volgende update! Zou de bagage het deze keer toch halen?

https://picasaweb.google.com/Juppiter/NZDeel2?feat=directlink