Tablelands

Hey Ho!

Trouwe lezers, hartelijk dank voor het volgen van ons avontuur. We gaan er vanuit dat jullie dit dan ook thuis doen en niet tijdens werktijd. Ook bedankt voor de kaartjes die we hebben ontvangen! Ze komen op de muur te hangen, en als jullie een gesprek met ons starten op skype via de webcam, is de achtergrond niet zo wit en kaal meer.

Vandaag even een update tussendoor. We waren van plan de hele week te gaan rijden met onze gehuurde campervan, maar vanavond was ons appartementje in Smithfield toch wel erg makkelijk. We hebben dus vanaf morgen weer enkele daagjes geen internet omdat we het noorden nog gaan verkennen. Tot nu toe hebben we dit gedaan:

Ons avontuur is vandaag begonnen! We verkennen de tablelands met een campervan van Jucy rental. Hij is felgroen met een paarse rand, dus lekker makkelijk te herkennen op de parkeerplaats. We rijden over een bergketen om aan te komen op een stuk land dat inderdaad erg plat is. Australië is het enige continent waar een aantal rivieren niet naar een bestaande zee stromen. Eenmaal over deze bergketen (the great divide), stromen de rivieren naar het centrum van Australië. Hier was vroeger een oerzee, vandaar.

Onderweg stoppen we even kort bij de grootste curtain fig tree ter wereld. Dit is een soort klimplant die zijn gastheer verstikt. De gastheerboom valt dan soms om tegen een andere boom. Nu kan de curtain fig ook deze verslinden. Tijdens dit proces groeien er lange wortels verticaal naar beneden van de schuine (omgevallen) eerste boom. Uiteindelijk is de curtain fig zo sterk dattie zelfstandig overeind kan blijven staan. Hoe zoiets eruit ziet? Kijk maar even bij de fotolink straks onderaan het verhaal.

Vannacht slapen we voor het eerst in (de achtertuin van) een echte backpackers lodge. We zijn in Yungaburra, hoeveel? Ja, Yungaburra. Het plaatsje is superklein, maar de lodge is leuk en gezellig. Er is nog een andere Nederlandse jongen, verder wat chinezen en fransen. Deze omgeving leent zich erg goed voor wielrenners. Dat is dan ook wat veel mensen hier doen, fietstochten maken. Wij gaan ’s avonds met de nacht kano tocht mee. Volgens de reclamefolder is dit uniek voor Australië. We gaan er maar van uit dat er in dit meertje echt geen crocs leven.

Uurtje voor het donker werd hebben we nog platypus (ook wel vogelbekdier) spotting gedaan. Zeker 3 gezien! We nemen deel aan de barbie. Die andere Nederlander laat ons een foto zien van een ander hostel waar hij verbleef. Er stonden twee mensen op die ze ’s ochtends aantroffen in de woonkamer. Ze waren een beetje merkwaardig in slaap gevallen. Details te ranzig voor de website, nieuwsgierig? Vraag maar.
Eenmaal in de kano peddelen we langs de oevers van het meer op zoek naar dieren met behulp van een zaklantaarn. Eerst zien we aan aantal vogels, waaronder een darter die op 2 meter afstand op een paaltje boven het water zit. Vervolgens de gebrilde vliegende hond, met een witte brilachtige cirkel rond de ogen. Ook een aantal wallabies, nog een platypus en een paar waterdragons (hagedissen). Eerste nacht in de campervan, eens kijken of dat lekker slaapt.

De volgende dag rijden we al vroeg richting undarra. Nu gaan we pas echt de outback in. Overal bordjes met pas op, roadtrains. En ze hebben wel gelijk. Een 53 meter lange (vrachtwagen met 4 aanhangers) roadtrain inhalen met een campervan op een tweebaansweg is niet zo makkelijk. Zeker als je moet oppassen dat er niet zo’n zelfde gevaarte je net tegemoetkomt op de andere weghelft terwijl je aan het inhalen bent. De weg is lang en redelijk eenzaam. In bijna 2 uur tijd hebben we slechts een handjevol auto’s voorbij zien komen.

Eenmaal aangekomen op de camping, checken we in en betreden we onze wagon. We classificeren de kamer als knus, geschikt voor koude winternachten. We hebben een paar uurtjes vrij en maken een wandeling lang het droogliggende moeras. Op de swampwalk worden we aangevallen door een ekster, zien we diverse soorten kangeroes, wallbies en wallaroos. Na de wandeling duiken we in het zwembad. Twee minuten later staan er een paar schattige beestjes langs de rand, één zelfs met een joe (baby) in de buidel. (foto’s!)
De sunset wildlife tour heeft een leuke gids. Hij vertelt van alles over de omgeving zonder dat het klinkt alsof hij dat al voor de zoveelste keer herhaald. We gaan een batcave in waar 40.000 vliegende beestjes wonen. In het natte seizoen kan dit wel oplopen tot 600.000! Bij de ingang van de batcae hangt een kleine python in een boom met z’n kop naar beneden, gewoon af te wachten tot hij een vleermuisje kan grijpen! We drinken een glas champagne op een heuvel van waaruit we de omgeving mooi kunnen zien. Ook heet het niet voor niets de sunset tour.

Na een nachtje in de trein staan we vroeg op voor het rangers breakfast. Dit blijkt een gezellig kampvuur waar je het brood zelf moet toasten. ‘How do you want your egg?, Sunny side up?’ Na dit engelse ontbijt gaan we weer op tour. Cool, dezelfde gids als gisteren! Onderweg gaat het voornamelijk over footy. De AFL (Australian Football League) finale is namelijk in een gelijkspel geëindigd. Het hele land is aan het bedenk hoe het nu verder moet. Voorlopig hebben ze een tweede wedstrijd staan voor aankomende zaterdag. AFL is ietsje anders dan gewone rugby. Bij AFL kun je football schoppen waar je maar heen wilt. Als de bal 15 m vliegt en een teamgenoot vangt hem, dan heeft die een vrije worp. Je loopt dus niet steeds in een lijntje tegen lijntje. Tijd om de lava tubes te bekijken. Lava tubes zijn een soort mini grotten, ontstaan door stromend magma (lava). De lava stroomt langzaam naar beneden, terwijl de boven en onderkant afkoelen. Hierdoor ontstaat een soort buis, die de binnenkant beschermt tegen het afkoelen. Als alle lava weg is, blijft de buis nog over en voila, je hebt een lava tube! We lopen er door drie heen die open zijn voor het publiek.

Tijd voor een tweede buffet lunch in het park. Het park is meer een soort camping, maar dan in de middle of nergens. We rijden na de lunch weer weg in onze groene bolide om de rest van de tablelands te verkennen. We stoppen even bij de inner hot springs, en inderdaad wat is het heet. Snel de wagen weer in, airco aan en door. Twee uur later komen we weer in de bewoonde wereld. Even een ijsje bij het tankstation voor we de millaa millaa falls route rijden. De weg erheen is 24 km slingeren, en geeft uitzicht over een mix van Nieuw Zeelands, Schot/Engels en Nederlandse uitzichten. Na deze drie watervallen, waarvan de eerste toch wel het mooiste is, rijden we naar een camping in Malanda. Toen de zon nog niet onder was konden we gewoon met elkaar praten buiten. Echter, op het moment dat de zon onder ging, begonnen de insecten te zingen. Dit gaf zo’n enorme herrie (echt niet normaal) dat we de camper in zijn gevlucht. Vroeg naar bed dan maar.

Dag huppeldepup alweer, lekker vroeg vertrekken van de camping, want we hebben lang geslapen. We starten met een ritje naar Atherton, waar we de crystal caves bekijken. Een echt uit de hand gelopen hobby, waarbij we een verzameling edelstenen zien van over heel de wereld. Ook staat hier de grootste amethyst bol ter wereld, geschatte waarde ongeveer 100.000 euro. Deze eigenaar had em voor de helft op de kop kunnen tikken bij een vriendje in Uruguay, ach, waarom ook niet.
Mooiste stuk uit de verzameling vonden wij unaniem de bewerkte lapis lazulli. Prachtig bewerkt in een chinees tafereel. Leuk detail: de maker in onbekend. Niemand weet waar het ding oorspronkelijk vandaan komt.

Het is nog maar 9:55 en we hebben nog de hele dag! Rijden dan maar, naar Heberton. Onderweg stoppen we bij Mount hippipamee, een krater en een set watervallen. In Heberton bezoeken we de plek waar deze nederzetting oorspronkelijk is begonnen. Alle huisjes intact en vol met retro spulletjes. In tegenstelling tot Frankrijk, kunnen ze hier heel slecht folders maken. De dingen waarvan waar niet zoveel verwachten zijn erg leuk. In het dorpje zijn onder andere: een oude school, winkeltjes, platenzaak, T-ford, slagerij en windmolen te zien. Goed voor heel veel plaatjes!

We rijden terug naar Atherton, waar de chinese tempel op maandag en dinsdag dicht blijkt te zijn. Een klein kwartiertje verderop ligt Mareeba, waar we stoppen voor de coffee experience. In deze streek word 90% van de Australische koffie verbouwd. We betalen omgerekend E15,- p.p. voor onbeperkt proeven van: 21 soorten koffie, 4 soorten thee, 3 likeuren, 12 soorten chocola en mogen ook het museum en de branderij bekijken. Bovendien kunnen de komende 2 maanden nog eens gratis terug komen om dit alles over te doen :D Het museum blijkt ook een uit de hand gelopen verzameling van de eigenaar. Dat is een Italiaan die er 30 jaar over heeft gedaan om al deze spullen bij elkaar te krijgen. Er staan duizenden koffiemachines, prachtig gesorteerd met leuke verhaaltjes op de muren. Ook de Nederlanders mogen niet ontbreken natuurlijk. Op de terugweg kan ik mijn ogen niet meer dicht krijgen en zoeven we recht naar hier, waar ik even de tijd had voor deze korte update. Misschien is hij toch wel iets langer dan de bedoeling was. Ik zal nog even vlug wat foto’s uploaden, linkje staat hier:

http://picasaweb.google.nl/Juppiter/Tablelands?feat=directlink