Cape Tribulation!

Twee dagen Cape Tribulation! Klik hier voor het volledige verhaal !
Met het campertje rijden we naar het noorden vanuit Cairns. Doel is Cape tribulation, waar de verharde weg ophoudt te bestaan. Eerste stop onderweg is de Mossman gorge. De verschillende wegenkaarten geven niet duidelijk aan of het laatste stuk weg wel of niet bereidbaar en bereikbaar is met een normale auto. Na een mooie kustweg met veel geslinger en witte stranden, komen we in de buurt van deze tussenstop. Het laatste stuk van de weg blijkt wel verhard, maar niet toegankelijk voor iedereen. We parkeren op het daartoe bestemde terrein en nemen de gratis pendelbus voor de laatste 800 meter. Tijdens het rondlopen blijkt dat ongeveer 80% van het wandelpad is afgesloten voor renovatie werkzaamheden. (zie foto) De tussenstop was dus wat korter dan verwacht, maar ach.

Op naar de pond. Om ergens te komen moeten we met een oud pondje mee, deze zit aan een staalkabel en help ons en de auto de Daintree River over. Vanaf hier is het een tweebaansweg met honderduizend bochten dwars door het regenwoud. Af en toe is er een viewpoint, maar voornamelijk regenwoud. We stoppen bij één van de beroemdste verkeersborden van het land (zie foto). En rijden dan door naar het daintree discovery center. Dit is een park waar een toren is gebouwd, zodat je alle verschillende lagen van het regenwoud kunt zien. Het meeste speelt zich namelijk af bovenin, waar het zonlicht opgevangen wordt door het dichte bladerdak. Wandelend langs een pad met nummertjes, lopen we door het park. Elk nummertje kunnen we opzoeken in ons guidebook, en de nummertjes met een speciaal logo tikken we in de audioguide voor nog meer informatie…

Tijd voor een slaapplek, naja een camping. Zoals gewoonlijk hebben we weer geluk met de laatste plek op een simpele camping. We lopen nog wat over het strand en gaan vroeg naar bed. Cape tribulation zelf is niet zozeer een dorp, maar meer een verzameling huizen lang de enige weg door het gebied. Ik denk dat er niet meer dan 150-300 mensen permanent wonen.

Volgende morgen worden we wakker om 5:30, op het moment dat we de camper uit willen stappen richting de douche begint het toch te regenen! Echt bakken tegelijk binnen een paar tellen, heel raar. Na een kleine 45 minuten is het weer droog en beginnen we de dag met wat boardwalks. Ook bezoeken we nogmaals het discovery center. We zien niet veel grote beesten. Wel zijn er veel mozzies, grote spinnen, hagedissen, vogels en een schildpadje. Eind van de ochtend gaan we naar het lokale (alles is hier lokaal..) bathouse, waar wel 1 vleermuis is. Deze grote spectacled flying fox mag graag in Anouck haar kleren klimmen, om vervolgens niet zo snel meer los te laten. De vrijwilliger die het huis runde vond het wel grappig. Nee, ik hoor jullie al denken, vleermuizen?! Deze soort is erg groot, leeft in bomen (niet in grotten) en eet alleen maar fruit. Hij had niet eens een sonar voor ‘s nachts werd ons verteld.

Tijd voor wat anders, een exotic fruit tasting. Tien soorten exotisch fruit met een verhaaltje erbij. De boerderij hier is een uit de hand gelopen hobby van twee mensen die nu meer dan 150 soorten fruit hebben staan om hun huis. Ze hebben er 1 gekozen om commercieel te verbouwen, de rest voeren ze aan de toeristen (wij dus). We hebben gehad:

West Indian lime, pomelo, star apple. Purple pring passionfruit, sapodilla, malay rose apple, yellow sapote, black sapote, Davidson plum, guanabana (zuurzak in NL).

De limoen zou iets zoeter moeten zijn dan een normale, wij proefden het niet zo, waarschijnlijk omdat ze het sap in water had gedaan als soort van welkomstdrankje. De pomelo kennen mensen wel van de Fanta misschien. Het zou samen met de citroen, limoen en sinaasappel de 4 originele citrusvruchten moeten zijn. Smaakte als grapefruit, maar dan niet zo bitter. Star Apple was erg smaakvol, zoetig. De schil is niet eetbaar en zit vol met latex. De passievrucht was iets (50%) groter dan die we in Nederland hebben, daardoor zat er meet oranje sap in, in verhouding tot de hoeveelheid pitjes. Jammie! Sapodilla lijkt op een kiwi, maar smaakt als stoofpeertjes. Dit is een vrucht die vergist naar alcohol, maar omdat de schil dicht is en geen smaak of geur doorlaat, weten de dieren dit niet. Kijk maar eens op youtube bij drunken giraffe. Veel apen en ook olifanten worden ladderzat van dit heerlijk stoofpeerachtige vruchtje. De rest zal ik niet allemaal beschrijven, maar Anouck’s favoriet was de yellow sapote, ik ga voor de sapodilla.

Onderweg terug stoppen we bij de Daintree ice company. Zij maken ijs van dit soort vruchten. Elke dag is er maar 1 ijsje te verkrijgen, dat wil zeggen 4 bolletjes, met 4 verschillende smaken. Vandaag is het apricot raspberry, jakfruit en wattleseed.

Einde.

Om jullie lekker jaloers te maken heb ik alweer nieuwe foto’s online gezet.

http://picasaweb.google.nl/Juppiter/CapeTribulation?feat=directlink

Afgelopen week was rustig, we zijn even langs de Royal Flying Doctor Service geweest. Althans, het bezoekerscentrum was een jaar geleden gesloten. Het gebouw waar we naartoe werden verwezen bleek alleen voor administratie. Even kort een praatje gemaakt met iemand achter de balie, maar niet heel veel wijzer geworden. Vervolgens hebben we deze camper weer ingeleverd en zijn we de stad in geweest.

Afgelopen zaterdag hebben we kebab gehad op een echte bbq. En zondag was er nog een bbq, deze keer ter ere van de verjaardag van Jesus zijn zoontje en vrouw. Gisteren hebben we 3 uur gelopen op de blue arrow walk in de botanical gardens. Het was maar 6,5 km maar dan wel steeds klimmen trapje op trapje af, boomstam over, modder, glibberen etc. Goeie workout gehad :). Na afloop zijn we wezen eten eten in de woolshed, DE place to be voor backpackers. Goedkope maaltijden, prima sfeer!

Cya mates!