Laatste week Cairns + eerste 2 weken toeren!

Het is acht uur ‘s avonds, wij zitten heerlijk aan het strand. Het is intussen wel donker geworden, maar met de laptop op schoot is het tijd voor een nieuw verhaal. Op dit moment zitten we te luisteren naar het geluid van de oceaan, de golven weerklinken ritmisch in onze oren. Evenals enkele krekeltjes. Ook al doen we nog zo ons best, er zijn geen auto’s te horen. De Duitsers die hier ook een nachtje verblijven hebben net een kampvuurtje aangemaakt op het strand, en de geur van brandend hout komt precies hierheen waaien. Het kleine briesje zorgt er tevens voor dat we een insecten vrije avond hebben. Maar hoe komen we nu hier? (met de auto ja, haha)

De laatste week in Cairns was net iets anders dan anders. We hadden eindelijk wat tijd om aan ons onderzoek te werken. Ondertussen was het voorbereiden geblazen. Dingen regelen voor vertrek, laatste dingetjes opzoeken op internet (want nu hebben we dat nog!). Op vrijdagavond hadden de studenten voor ons een pizza avond georganiseerd op trinity beach. Via facebook was iedereen uitgenodigd, en er kwamen nog aardig wat studenten opdraven (dat is een soort hyves, en het is erg populair hier).

Zaterdag is het tijd om de camper op te halen. We huren er 1 via wicked, en die zijn allemaal beschilderd, de een nog grover dan de ander. Het is even spannend welke wij zouden krijgen. Het blijkt de “splittin a bamboo”te zijn. Wij noemen onze bolide voortaan liefkozend: “the love shag” also known as de pornobus. (zie foto’s). Al op de eerste parkeerplaats blijkt dat de wagen vele blikken naar zich toe trekt. We zijn heel erg blij met de upgrade naar stuurbekrachtiging en airco. Vergeleken met het vorige busje (die groene) is deze iets ouder. Dit busje heeft meer ruimte achterin, omdat de motor onder de voorstoelen zit. Kan ik ’s nacht eindelijk languit liggen :). Verder is deze gewoon een handgeschakelde, maar om dat nou met de linkerhand te doen is weer even wennen. We rijden in zuidelijke richting naar Babinda. We bekijken daar DE Babinda boulders (fotos). Ook nemen we een duik in het koude water. Het blijkt echt heel koud water te zijn, en na 10 minuten staan we weer aan de kant. Even opdrogen en de love shag weer in. Klein eindje rijden naar Josephine falls. Leuk setje watervallen, ook weer gezien. Terug naar Cairns, we hebben echt zin in wat aparts voor het avondeten. De keuze valt dan ook op de sushitrein. Letterlijk een treintje waar je steeds bordjes vanaf kunt pakken. De wasabi (hele scherpe groene pasta), was is iets te scherp voor Anouck. Het kindje naast haar eet het echter alsof het pindakaas is…

Zondag is inpakdag, behalve de ochtend. Die gebruiken we om naar de jaarlijkse “taste of the tablelands”markt in Atherton te gaan. Voor onze vaste lezers klinkt die plaats bekend, en dat klopt! Waar de vorige keer de Chinese tempel nog dichtzat, gaan we vandaag kijken of hij misschien open is. Deze markt is maar eens per jaar en dat maakt het extra leuk. Alle locals zijn aanwezig. Er wordt van allerlei vers fruit, jams, etc. verkocht. Ook zijn er wat activiteiten. Voor we gaan kijken naar ’s werelds nummer 2 van het afgelopen WK ijscarven (een blok ijs bewerken met een motorzaag en dremel), zien we… PAPA’S POFFERTJES! Echt niet te geloven. In een rood wit blauw tentje staat een Nederlander poffertjes te bakken. Met poedersuiker voor de garnering. Jammer genoeg was de man van het kraampje een soort wietverslaafde (aan zijn tanden te zien;), die ons vertelde dat hij het recept voor de poffertjes ZELF van internet had gehaald… Ook de tempel is vandaag open, en de toegang was 1 gouden munt (1 dollar). De foto’s laten het altaar zien, valt toch nog niet tegen, in vergelijking met de buitenkant van het gebouw. Na de markt rijden via Mareeba terug, want we hebben nog een keer gratis koffieproeven tegoed! Even een uurtje chocola, koffie, thee. Daarna als een razende terug, want we wilden nog tassen pakken.

Maandag, we moeten de student lodge verlaten. Snel nog even voor de laatste keer een fatsoenlijke douche nemen. Alles in de camper gestopt, en wegwezen maar! Naja, nog niet helemaal weg uit de omgeving, we blijven de komende dagen hier rondhangen. De laatste dingetjes doen die we nog hadden overgeslagen. Allereerst gaan we op zoek naar een bakker in Cairns, we willen de staff bedanken met een verrassingsbezoek tijdens hun vergadering om 17:00. Omdat iedereen daar vast zin in heeft, kopen we wat lekkers. En inderdaad, iedereen had wel zin in wat lekkers. We worden hartelijk bedankt, krijgen wat speeches met nog meer bedankjes en het gaat maar door. Ze hadden het niet gered zonder ons, we zijn hele goeie vertegenwoordigers voor ons land en voor onze universiteit etc. Het liefst hebben ze volgend jaar weer een paar Nederlandse studenten, aan ons de taak om even rond te zoeken ;)
We eten wat bij de night market, opscheppen bij de aziaat heet het spelletje. Je neemt een wit plastic bordje waar small op staat, en je mag er zo veel opscheppen als je kunt. Met twee stapels eten zitten we aan een tafeltje. Het kost ons ongeveer 3 minuten en wat schrammetjes om de mega grote krabbenpoot van Anouck open te breken. Lastiger dan we gedacht hadden. Eerste nacht in de camper, lekker goedkoop op de parkeerplaats naast de student lodge met gratis internet.

Dinsdag is activiteitendag! We gaan lekker vroeg op, 6:00 rijden we al richting Port Douglas. Vandaag gaan we voor de tweede keer het great barrier reef op, snorkelen! We hebben een kleine maatschappij gekozen, leek ons leuker. Gisteren hadden we al even contact gezocht om te vragen of het doorging of niet vanwege het weer. Het zou niet gaan regenen maar het wel waaien. De man aan de andere kant van de lijn zei: “its gonna be a bumpy ride, but if you’re keen with it, we’re keen”.
We zijn nog vroeg en nemen een koffie bij het havencafe. Even later is de winkel van het bedrijfje open en kunnen we inchecken en betalen. De vrouw achter de toonbank is de eerste die mijn achternaam kon uitspreken. Wellis waar met een Duits accent, maar toch. Wiggers gaat over het algemeen wat makkelijker hier. We stappen op de boot met 15 anderen en worden vriendelijk doch dringend verzocht om 2 pilletjes tegen zeeziekte te nemen. De weg blijkt inderdaad bumpy, maar we vinden het eerder leuk dan dat we misselijk worden. Geen idee of dat van die pilletjes komt. Op de terugweg neem ik ze niet om te kijken of er een verschil is. Vorige keer snorkelden we rond Green Island. Nu gaan we naar het outer reef, op 1:30 uur varen. We hebben vandaag 3 duiken, die steeds mooier worden. De eerste duik is op zich al erg mooi, veel gekleurd koraal in allerlei grillige vormen. Dit is al veel beter dan wat we rond Green Island hebben gezien. Hop de boot in, warme choco drinken en verder varen. De bioloog en tevens fotograaf die mee is geeft onderweg nog een soort college over koralen. Over hoe ze met elkaar vechten en hoe het great barrier reef is ontstaan. De tweede en derde duik zijn echt heel gaaf. We hadden misschien pech met de wind, maar getij is mooi laag, zodat we vlak op het koraal zitten. Zeker de laatste duik was heel bijzonder. Een stukje verderop zien we een witte lijn in het water. Dit is de rand van de twee aardplaten, over de rand daar gaat de zee direct 1000 meter de diepte in. Volgens de bioloog is dit stuk zo mooi en divers, dat het voor sommigen van ons waarschijnlijk het mooiste koraal is wat we ooit gaan zien. De plek waar we nu zijn is aan de rand van een rif waar de koralen groeien. Er zitten hier zoveel verschillende soorten dat de hele bodem ermee bedekt is. Ook zien we nog Nemo en twee catfish (zeekat) die van kleur verschieten zodra je er dichtbij komt. Op de terugweg merk ik geen verschil met of zonder de pilletjes, terwijl dezelfde twee jongens als op de heenweg ditmaal hun lunch aan het opgorgelen zijn in papieren zakjes. We kopen de DVD met +- 600 foto’s en een paar filmpjes van onze duiken. Een selectie van deze foto’s staat op de site die je onderaan kunt aanklikken. We eten nog wat lekkers in de stad en slapen op een camping.

Woensdag, rijden rijden, dat doen we vandaag. We starten met een ontbijt op Ellis beach. Vervolgens rijden we door naar Kuranda waar we ook al eens met de kabelbaan heen waren geweest. Toen was het echte bat-house dicht. Vandaag is hij open, dus hebben we een 20 minuutjes vleermuizen gekeken. We rijden weer door naar Babinda, waar we zaterdag ook al waren. Hier hadden we een leuke gratis camping gezien. Eenmaal aangekomen begon het te regenen. En het houdt niet meer op! Uit een gesprek met de buurman blijkt dat Babinda samen met Tully de twee natste plaatsten van Australië zijn… Tussen de buien door nog snel twee hamburgers warm gekregen, maar verder hebben we de hele nacht regen (hey dat rijmt).

Donderdag, Paronella park. Omdat het weer nog steeds slecht is weten we nog niet zeker of we het park wel in willen. Na een gesprekje met één van de medewerksters, biedt ze ons een forse korting als we toch vandaag komen kijken. Wij vinden het niet zo erg, want dit park heeft een aantal dingen bij het entreegeld inzitten. Allereerst is er een dagrondleiding, die doen we vandaag. Met het zelfde kaartje kun je een andere keer terug komen voor de avondrondleiding in het donker EN een gratis overnachting op de camping. Dat komt vast nog wel een keer van pas, dus doen we de dagrondleiding met een paraplu vandaag. Het park zelf is een soort droom van een Spanjaard, die een mooi kasteeltje in het regenwoud heeft gemaakt, bij een waterval. Het exacte verhaal is wat lang en kun je het beste even zelf opzoeken. Door de regen is de waterval in het park bruin van kleur en is het terras overstroomd. Na dit bezoekje rijden we nog een flink stuk door naar het zuiden, en eindigen in Townsville. Hier zit de grote locatie van de James Cook Univercity. We hebben daar maandag pas een afspraak, dus kunnen we het hele weekend hier leuke dingen doen. We besluiten te gaan slapen op een truckerstop bij een tankstation in de buurt. Als we er aankomen staan er wel meer backpackers voor een goedkope nacht. Enige nadeel is dat we onze gasbrander niet mogen gebruiken (bij het tankstation..) dus hebben we vanavond brood.

Vrijdag, bijna weekend! We hadden al uitgezocht dat vlak voor de kust van Townsville een eiland genaamd Magnetic Island ligt. Één keer per maand is hier een full moon party aan het strand bij een backpackers lodge. Vanavond is het zover, we hadden via de veerboot en de toegangskaartjes al geboekt (handig zo’n creditcard :D). Op het eiland zijn vier kleine plaatsjes die allemaal verbonden worden door een goede busdienst elke 30 minuutjes. We nemen 2 dagkaartjes en hoppen steeds op en af. Een wandeling, dat gaan we doen. Op het bordje staat: in dit gebied komen koala’s voor. Wij geloven het niet meer. We hebben al zoveel bordjes gezien met “pas op voor overstekende cassowary’s”. Maar nog steeds geen gezien. We lopen een uurtje langs allerlei mooie uitzichten naar de top van een heuvel. Hier staan de resten van een groot kanon dat de zeestraat zou moeten verdedigen. Het is verder nooit echt gebruikt, maar het gerucht gaat dat ze een keer een Amerikaans schip hebben beschoten omdat deze zicht niet netjes gemeld had ofzoiets… Owja, nu iets leukers! Er zitten toch wel koala’s! Drie stuks gezien en op de foto (de laatste foto is met dank aan een Israëlisch meisje dat in de boom klom)! Na de wandeling reserveren we bij een Mexicaan voor we naar de party gaan. Uiteindelijk heerlijk gegeten daar, plus, weer een nieuwe diersoort erbij. Possums! In Nieuw-Zeeland is het een plaag en maken ze er bontjassen van, hier zijn er niet zoveel. Iemand van het restaurant legt steeds 5 nacho’s op een balk neer, en het schattige beessie komt ze 1 voor 1 ophalen. Na het eten hopla de bus in, op naar het feest. De chauffeur heeft dit duidelijk vaker meegemaakt, en doet 1 van zijn routinegrapjes door te zeggen dat hij vroeger een weerwolf was (full moon party). Het feest was leuk, je drinkt uit emmertjes enzo. Toch hadden we er ietsje meer van verwacht. Respect voor de vuurspuwers, want het waaide erg hard op het strand! We besluiten stiekem overdag te overnachten op de parkeerplaats van de veerboot niemand die het merkt.

Zaterdag zal ik kort houden, we ontbijten bij café bambini. De koffie is echt heel erg goed, net als de chocolade croissants. Ideetje van Anouck (om de locals te volgen naar een goed ontbijt cafe). De rest van de dag doen we vooral niet te veel. De weg langs het strand heet ”the strand”. Die verkennen we te voet, net als het centrum. De hoofdwinkelstraat ligt helemaal opengebroken, niet echt een mooi gezicht. Verder boeken we twee nachtjes op een camping net ten noorden van the strand, aan een ander strand. En eten we een heerlijk ijsje bij een Italiaans ijscafé op aanraden van een student tandheelkunde aan de JCU Cairns die daar heeft gewerkt.

Sunday, bezoeken we een tweetal lokale marktjes, 1 voor locals, en 1 voor toeristen. We lunchen met een bugburger. Tot nu toe weten we nog steeds niet wat voor vis er op die burger zat. Moeten we nog opzoeken. Verder bakken we onszelf nog ietsje bruiner op the strand. UV warning extreme, goed smeren dan maar. Vorige week had ik ineens een ingeving, en het bleek nog te kloppen ook. Het Chinese Nieuwjaar is op 3 feb! Wat heeft dat dan met ons te maken zul je je misschien afvragen, maar op de terugweg hebben wij een stopover in Singapore voor 1,5 dag. Ons vliegtuig zou landen om 22:30 op 2 feb. Dat is dus 1,5 uur voor het vuurwerk losbarst en de hele stad op hol slaat! Niet echt lekker om in die drukte de weg te vragen naar je hostel met 2 volle rugtassen enzo. Ik heb dan ook een verzoek tot omboeking gedaan zodat we 1 dag eerder (en dus 1 dag extra) in Singapore zijn. Nu kunnen we dus in alle rust het Chinese Nieuwjaar meemaken! Het wordt nog ietsje leuker, want Anouck en ik zijn allebei een konijn volgens de Chinese astrologie. En ja hoor, het jaar vierduizendnogwat (volgend jaar) is het jaar van het konijn! Good fortune noemen we zoiets.
In het internetcafé lijkt het goed gegaan met de omboeking, mooi! Terug naar de camping eten we nog een ijsje bij hetzelfde café. Anouck wordt herkend van de dag daarvoor en krijgt een gratis vergroting van 2 naar 3 bolletjes ijs door de ijscojongen.

Een nieuwe week is aangebroken, vanochtend gaan we even de berg in de stad bekijken. Townsville is redelijk plat, afgezien van het feit dat er een berg midden in de stad staat. Populair voor wandelaars om er tegenop te lopen, echter deze temperaturen vinden wij te heet om in te lopen. We gaan lekker met de auto naar de top. De laatste 200 meter doen we toch te voet (kon niet anders) met als resultaat een fraai uitzicht. Na de klim rijden we naar het universiteitscomplex waar we de bieb opzoeken. Onze internet inlogcode vanuit Cairns blijkt prima te werken, en dus maken we mooi gebruik van de gelegenheid. Om 1 uur hebben we een afspraak met Shane die ons de analyse apparatuur gaat uitleggen en laten zien. Deze apparaten gebruiken verschillende technieken om de oppervlaktelaag van onze samples te bekijken. Rest van de middag hangen we in de bieb om mail te bekijken, dingen op te zoeken en ons onderzoek verder uit te werken. Vannacht besparen we weer wat dollars door lekker op de parkeerplaats van de universiteit te overnachten.

Dinsdag, omdat we de afspraak van gisteren gisteren hadden, hebben we onderweg wat dingen overgeslagen. (snappie nog?) Het komt erop neer dat we vandaag weer terug omhoog rijden richting Cairns om wat achterstallige dingen alsnog te doen. Opzich is dat ook allemaal geen probleem, we hebben ruim de tijd. Het is ongeveer 4,5 dag rijden van Cairns naar Brisbane (waar de binnenlandse vlucht pas 27 nov vertrekt). We hebben dus zo’n 40 dagen de tijd om er te komen. Das het dubbele van de gemiddelde toerist, dus kunnen we ook alle dingen zien die niet als highlight worden aangemerkt maar toch de moeite waard zijn. We stoppen in Tully, een klein schattig dorpje met een grote suikerfabriek. Suiker komt hier van de sugar cane (riet) in plaats van de suikerbieten die we in NL hebben. Je kruist hier onderweg ook veel onbewaakte spoorlijnen die alleen voor de cane trains zijn. Op het moment wordt er behoorlijk geoogst, dus houden we onze ogen goed open voor aankomende treinen! Tully is samen met Babinda de natste plek van Australië en daar zijn ze trots op getuige de 8 meter hoge gumboot (regenlaars) die midden in het dorp staat (hoeveelheid neerslag per jaar). In Tully kunnen we de verleiding niet weerstaan, we boeken een dure maar hele gave tocht voor morgen: white water rafting op de Tully River. We kiezen het pakket EXTREME, wat inhoud dat we ook gaan rockjumpen van 5-6 meter en wat ruiger naar beneden glijden. We rijden met de pornobus naar mission beach, waar we heerlijk aan het strand gaan staan.

Woensdag, het is zover: raften! We beginnen bij het verzamelpunt in het café in Tully. Daar mogen we even zo’n “ik stel jullie niet aansprakelijk als ik doodga”-formulier ondertekenen. Daarna krijgen we een rood armbandje om, want dan weten ze in welke bus wij moeten (extreme). We ontmoeten ook vast onze begeleider van vandaag; Vinnie. Vinnie ziet er uit als Jerommeke van Suske en Wiske. Heel groot en sterk, moet wel goedkomen dus. We stappen in het busje met in totaal 13 personen, dus twee bootjes. (van die opblaasbare, maar dan steviger). Onderweg krijgen we een briefing. We gaan een aantal rapids (stroomversnellingen) door. De één is wat gevaarlijker dan de ander. We moeten ons ook even een rondje voorstellen. En zeggen welke categorie we zijn, 1: ik hecht veel waarde aan mijn leven, 2: ik weet het nog niet, 3: mijn leven boeit me niet, als ik vandaag doodga prima. Eenmaal bij het water krijgen we een reddingsvest aan en een helm op. Het feest kan beginnen. De tweede rapid stoppen we even om op een derde boot te wachten (van de hele grote groep die niet extreme gaat vandaag). Veiligheidsvoorschrift want vorig jaar waren er hier twee mensen verdronken. EXTREME! We gaan ervoor, leunen eerst naar recht en dan naar links, want we willen hier even niet flippen (omslaan). Alles gaat prima! Wij hebben het bootje met z’n vijven totaal, Vinnie, Anouck en ik en nog twee Amerikanen uit New York. Tijd voor een stukje zwemmen. Deze rapid mogen we doorzwemmen, ook wel gaaf. Klein stukje verderop is de eerste rockjump. Anouck gaat als eerste en springt met een dubbele schroef en halve draai (nouja, bijna) zo hopsa het water in. Wel je armen over elkaar houden, want anders kan je schouder uit de kom gaan, uhm, okeej! Één van de jongens van de andere boot glijdt uit over een rots en haalde zijn kin open, in de lunchpauze mocht hij niet meer verder. Weer een stukje verder was een rapid met een soort traptreden erin. De laatste trede had de bijnaam: “coming home sweet jesus”. Wij kwamen er redelijk uit, maar een boot achter ons lanceerde twee personen het water in. Hopla, direct touwen gooien om ze weer op te vissen. Omdat we extreme deden, lieten we de boot expres een paar keer omslaan en knalden we tegen rotsen op. Verder mochten we nog twee keer rockjumpen en zwommen we nog een wat wildere rapid. Aan het eind had iedereen een superleuke dag gehad en kochten we nog enkele foto’s. We rijden nog een stukje naar het noorden om de avondtour te doen in Paronella Parc, allemaal best leuk. Schildpadjes, vuurvliegjes en wat grote alen (die lange vissen) gezien. De gratis overnachting is zelfs een powered site! Opladen die camera, telefoon en laptop!

Donderdag: Mamu caopy boardwalk lopen we in de ochtend. Valt een beetje tegen, zeker omdat we ook al een verhoogde boardwalk in Daintree gedaan hadden. Die was net wat mooier. Niet dat deze onaardig was, maar toch. Gelukkig was de weg erheen weer een stukje door de Tablelands, wat we allebei echt een mooi gebied vinden. Vanaf nu rijden we alleen nog maar naar het zuiden, we stoppen weer op Mission Beach, deze keer nog dichter op het strand bij een andere camping. Daar doen we nog een wandelingetje naar een privéstrandje waar volgens locals wel eens schildpadden en dudongs (zeekoeien) worden gespot, heel zien wij behalve een krabbetje niet veel dieren. Verder is vandaag rustdag, spierpijn en blauwe plekken van gisteren moeten weer even genezen.

Vergeet niet de foto’s te bekijken!

http://picasaweb.google.com/Juppiter/LaatsteWeekCairns?feat=directlink

En heel erg bedankt voor alle leuke reacties op de site, mail, post