Capricorn Coast

Maarten en Anouck mail! Klik snel voor het laatste nieuw over de vakantie van dit leuke stel! De laatste paar foto updates waren niet helemaal in de kwaliteit die u van ons verwacht. De foto’s zijn in 1024x768 pixels, in plaats van 1600x1200. Dit heeft alles te maken met de verschrikkelijk trage gratis internet verbinding van de lokale Mac Donalds, die wij voor dit doel gebruiken. Wij hebben uiteraard alle foto’s in 10 megapixel voor u beschikbaar. Ze zijn aan te vragen via onze website, of anders via email voor een vriendenprijsje. Terug naar het hoofdstuk van deze week.

Zondag 7 nov
Terwijl jullie de email kregen van de vorige update, hebben we de campingstoeltjes en klaptafeltje twee uurtjes alleen gelaten op de nabij gelegen camping. Net iets te lang, want toen we terug kwamen, zagen we nog net een rode puntmuts achter de horizon verdwijnen. Die kabouters ook altijd! Vandaar dat we vanmorgen even lang de lokale Bunnings (soort gamma) gaan om twee nieuwe stoeltjes te halen. Het tafeltje wordt ietsje lastiger, maar vinden we vast ook. Na een tiental winkels, sportzaken, meubelhuizen enzovoort, vinden we het allerlaatste (waar ken ik dat van?) tafeltje bij sams warehouse. Het ding is 2x zo groot als ons vorige tafeltje, past in de campervan en is 3x afgeprijsd. Nadat de lokale vakantiehulp de ontbrekende schroef heeft vervangen, betalen we de 8 euro bij de kassa. Stoeltjes waren 4,95 p/stuk, totale kabouterschade komt op E17,90. Nu hebben we wel een fatsoenlijk dienblad op pootjes en een ochtendje geshopt in de regen. Overige aankoop is een budget campingboek, een tip van een Australische medereiziger (verdient zichzelf terug!). Hier staan alle gratis overnachtingplaatsen en campings onder de E10,- in. Lunchtijd! We gaan sushi eten, naja, afhalen! Lekker maagvullend en smakelijk. Vanmiddag komt het zonnetje erdoor, wat ons doet besluiten een wandeling te maken. We rijden naar Cape Hillsborough, een nationaal park aan de kust. We beginnen met een opwarmertje, de zoveelste rainforest boardwalk. Deze blijkt echter best aardig en gaat door een mooi stukje mangrove. We zien nog een felgekleurde duif, een middelgrote hagedis en een agile (of pretty face) wallaby (dat een wallaby een kleine kangoeroe is weten jullie nu wel hè?). Na het opwarmertje is het tijd voor een wat langere wandeling. Acht kilometer, waarvan de eerste zes door de jungle, met veel hoogteverschil. De terugweg is lekker makkelijk over het strand. ’s Avonds slapen we op een camping in dit park. Een nieuwsgierige Kookaburra wil maar wat graag met ons mee eten.

Maandag, lopen lopen lopen.
Eco toeristen als we zijn, rijden we van het ene naar het andere nationale park. Het was volgens Anouck niet zo ver, dat klopte. Wat ze er niet bij vertelde was dat we de laatste 10 km in de tweede versnelling moesten doorbrengen, tijdens een hele lange klim. Bovenop de bergketen (kilometertje of 90 uit de kust naar het westen), stoppen we bij het ‘info centrum’. Eungalla (spreek uit: jüng-g’lah). De enige folder in het centrum geeft de verschillende wandelroutes aan. We hopen dat het droog blijft en gokken op route 1 tm 5. Dat wil zeggen dat we van nummer 1 naar 5 lopen en dan terug. Het parcours gaat voornamelijk door donker regenwoud, met stukken waar het pad niet echt goed meer te zien is (zie foto’s). Tijdens de wandeling van ongeveer 12 km komen we slechts 1 iemand tegen. Terwijl Anouck een praatje maakt met deze man, ben ik net op tijd om een bloedzuiger(tje) van mijn been af te halen. We spotten enkele vogeltjes en werken wat aan de wandelconditie. Na het wandelen rijden we terug naar Mackay voor wat boodschappen om dan maar snel door te gaan naar het zuiden! Algemene indruk van Mackay: de hoofdstraat stelt niets voor, de lagune is wel leuk en er wonen veel kabouters. We geven de stad twee sterren, 1 voor de lagune, en 1 omdat het anders zo zielig is. Op naar Rockhampton!

Dinsdag
6:00, triiiiiiiiiiingggggg. De wekker! Opstaan en gaan! We bezoeken de Capricorn caves. Een grottenstelsel. Het regent hard buiten, dus komt het mooi uit dat dit overdekt is. De grotten zijn niet zo heel groot, maar toch is er van alles aan gedaan om het leuk te maken. Je kunt hier ook heel avontuurlijk doen en door allerlei claustrofobisch kleine gangetjes kruipen als je wilt (kost wel extra natuurlijk). Wij kiezen voor de reguliere rondleiding. Eenmaal binnenin de grot zien we wat verschillende gangen, kamers en legt de gids uit hoe de grot is ontdekt. Halverwege komen we in de beroemdste kamer van deze grotten aan, de cathedral cave. Ingericht met een grote trap en bankjes. Deze kamer wordt veel verhuurd voor bruiloften en concerten. Als wij er zitten gaan alle lichten uit om te laten zien hoe donker het hier is. Daarna zet de gids het nummer halleluja op, om de akoestiek te laten horen. Tegelijk speelt hij wat met de verlichting. Het klinkt allemaal erg mooi, een beetje als in een kerk, waar de lage noten extra vaak weerkaatsen. We krijgen een kaarsje en lopen in een rij onder een kolonie kleine vleermuisjes door. In de volgende kamer zit een gat waar rond de langste en de kortste dag van het jaar een lichtbundel door naar binnen valt. De gids gaat dan onder de lichtbundel staan met een discobal, waardoor de hele kamer een jaren 70 uiterlijk krijgt. Helaas niet vandaag, maar we snappen het idee. We stappen de love shag in en glijden naar het pittoreske Yeppoon. Waar? Yeppoon. Erg leuk infocentrum hebben ze daar, met er vlak naast een wereldberoemde verzameling van… schelpen! Er was net nog een documentaire van gemaakt voor de nationale TV. Ze houden wel van verzamelen hier, want het eerste foldertje wat we kregen was van de beroemde (inmiddels overleden) autocoureur Peter Brock. Al zijn auto’s zijn hier verzameld en te bezichtigen. Omdat het zo regent, doen we vandaag niet heel veel. We lunchen nog even snel bij de bbq aan het strand, waarna we richting de camping gaan. We hebben de camping voor onszelf, wel spannend ’s nachts, want er was verder niemand hier en de telefoon had ook geen bereik…

Woensdag
Het is weer helemaal droog buiten en we gaan richting Rockhampton, Rocky zeggen ze hier. Geografisch is het een mijlpaal in onze reis, want we steken de Steenbokskeerkring over. Vanaf nu spreken we dan ook niet meer over nat en droog seizoen, maar gewoon weer over lente! In Rocky bezoek we een cultuurcentrum. We krijgen een lesje geschiedenis over de Aboriginals, met nadruk op de Torres Strait people. Dat is een eilandgroep tussen Australië en Papua Nieuw Guinea. De rondleiding is erg leuk, de gids geeft nog een demo didgeridoo spelen. Hij is de eerste gids die we zien, die de techniek “circular breathing” ook echt kan uitvoeren. Je ademt dan door de neus in, terwijl je met bolle wangen nog wat lucht uit je mond perst. Op die manier kun je oneindig door blijven spelen, zonder te stoppen voor een adempauze (blijven oefenen). Daarna mogen we allemaal boemerang werpen. Anouck gooit het ding precies goed en krijgt een applaus. Zoals op het filmpje te zien is komt hij echt terug! Na de rondleiding waren we van plan om door te rijden. We hebben nog wat tijd over en slaan toch af richting de botanical gardens. Goed idee blijkt, want ze zijn best mooi. Er is een deel Japanse tuin, een deel met hele hoge kauri pines (oerwoud bomen) en een lagune met heel veel kleine schilpadjes en wat vogels. Ook is er een mini dierentuin die mede opgericht is door een lokale tandarts. De entree is gratis en we kunnen opeenvolgend het voeren van de vogels, chimpansees, en de koala’s zien. Het blijkt nogmaals dat deze apensoort echt heel slim is. Ze eten yoghurt met een lepel, en krijgen een pakje drinken met een rietje (zo’n meeneem pakje voor naar school). De aap haalt vervolgens het rietje uit de verpakking, en prikt hem zo in het daarvoor bestemde rondje, om vervolgens het pakje leeg te drinken.

Donderdag
We worden wakker op een gratis campingplaats langs de Bruce Highway. Met onze nieuwe campinggids, navigeren we zo naar nabijgelegen plek met een gratis douche (wel koud). Op het programma staat Gladstone, een industriestad, volgens de reisgids die we hebben is er geen piep te doen. In het infocentrum blijkt dit redelijk te kloppen. We boeken toch een toer langs twee aluminium fabrieken voor morgenochtend en rijden vandaag door naar een leuker oord. De plaatsen zijn Agnes waters en ‘the town of 1770’. De laatstgenoemde was de eerste stad in Queensland waar James Cook de ontdekkingsreiziger aanmeerde in het jaar ….. We gaan vandaag iets heel gaafs doen, we gaan een stukje meerijden met een LARC 5! Een wat? Een Lightweight, Amphibious, R, Cargo. De 5 staat voor het maximum laadgewicht in ton. Het is een legervoertuig van Amerikaanse makelij, een boot op wielen. Als je de foto’s ziet, rest er slechts 1 vraag: waarom roze? We krijgen een avondritje over de zandbanken hier. Spotten wat beestjes en samen met de andere twee gasten uit Brisbane, hebben we bijna een privé ritje. Vanavond staan we op een fatsoenlijke camping. Het is vandaag Sint-Maarten, wat me eraan doet denken dat het bijna Sinterklaas is! Hier in de winkels lag eerst allemaal Halloween spul. De rest van de tijd (voor en na Halloween) is het één en al Kerst. En dat met deze temperaturen… Ook hebben we wat Nederlandse producten gevonden. Morgen is het plan om die aluminiumfabriek te bekijken en zaterdagochtend krijgen we surfles!

Vrijdag
Tralalalie, het is weer eens een beetje aan het regenen. Bij elk infocentrum krijgen we te horen dat dit het natste jaar is van de afgelopen 10-15 jaar. We hebben toch een bustripje vandaag, dus het maakt allemaal niet uit. Vijf minuutjes voor tijd komen we aan bij het infocentrum, checken in en stappen in de bus. De rest van de groep is ouder, met als toppunt de 65+ gids. We zitten er pal naast, hij praat in een microfoon, en toch verstaan we de helft niet. De eerste ‘plant’ is een mega fabriek waar van ruwe grondstof aluminiumoxide poeder wordt gemaakt. De hele uitleg met alle verschillende stappen kunnen we vrij slecht volgen. Het komt er op neer dat er 3 treinen vol kolen worden verstookt om het aluminiumpoeder te maken. Het geheel ziet er zeer milieuonvriendelijk uit en het bedrijf is voor 20% in Russische handen. De afvalslurrie dumpen ze in de omgeving om een dam te maken.. De bus gaat terug voor een korte stop. Gelukkig, deze gids gaat ons verlaten en we krijgen een andere voor de volgende fabriek. Onderweg krijgen we een filmpje te zien van de binnenkant van de gebouwen, want daar mogen we niet in. Deze keer is de gids jonger en kunnen we alles begrijpen. Het witte poeder van de vorige fabriek wordt hier heet gemaakt. Vervolgens gaat er een megahoeveelheid stroom doorheen om de zuurstof te ontkoppelen. De vloeibare aluminium wordt in koolstof mallen gedaan om er een soort staven van te maken. Alle stroom komt van een speciale krachtcentrale, gestookt op: kolen. Er is nog best wat te verbeteren hier! We gaan nog even langs de grote gele M voor gratis internet. Daarna rijden we door richting een slaapplek.

Zaterdag
Surfing time! Vandaag gaan we allebei voor het eerst surfen. De golven zijn mooi voor beginners hier. We zijn met een grote groep dus splitsen we in twee delen. Om en om 15 minuutjes het water in, komt mooi uit, want dan kunnen we onze eigen foto’s maken! De rest van de tijd gaan we gewoon samen het water in, zodat we elkaar een beetje kunnen helpen met uitzoeken van de beste golven! Uitgeput halen we ons certificaat op en maken nog een praatje met de surfshop eigenaar. Hij drukt ons op het hart dat we moeten blijven oefenen en vooral op elk strand een board moeten huren. Wie weet dat we dan ooit als we heel erg goed zijn ons brood ermee kunnen gaan verdienen ;) De rest van de middag bereiden we ons voor op wat vanavond gaat gebeuren! We gaan naar Mon Repos, wereldberoemd in de schildpadden wereld. Op dit strand komen de loggerhead turtles ’s nachts eieren leggen. Deze zeeschildpadden hebben een hele indrukwekkende reis gemaakt voor ze hier weer aan land komen. Nadat ze uit het ei kruipen haalt 80% het naar de zee. Eenmaal in zee drijven ze met de zeestromingen mee, deze gaat eerst naar het zuiden langs de Australische oostkust. Daarna steken ze over naar Zuid-Amerika, dan omhoog langs Chili om dan westwaarts terug te gaan richting Australie! 1:1000 haalt deze trip levend. De schildpadden blijven dan ergens in de buurt, tot ze 30 jaar oud zijn. Uiteindelijk keren ze terug naar exact hetzelfde strand als waar ze uit het ei kropen, om hier nu zelf eieren te leggen. Wij gaan zo van heel dichtbij zien hoe dat gaat! We checken in bij de rangers. Een blauwe sticker met daarop ‘groep 2’ moeten we zichtbaar opplakken. Het is net donker buiten (half 7 ofzo). De schildpadden besluiten zelf wanneer ze komen, gisteren was de eerste er om 22:30.. We hebben misschien nog een hele lange avond te gaan. Half in paniek roept één van de rangers: groep 1, meekomen! Er is er 1 op het strand! Ze waren nog half bezig met inchecken en ook de introductiefilmpjes waren nog niet geweest, maargoed. Wij zijn groep 2, dus de volgende schilpad is voor ons. De avond verloopt verder niet zo heel voorspoedig, het is vrij lang wachten. Om 22:30 krijgen we het bericht dat als er geen schildpadden zijn voor 23:15, we gewoon een ronde over het strand gaan lopen. Daar kwamen we natuurlijk niet voor! Ze houden ons bezig met dvd’s over schildpadden en er is een klein infocentrum. 23:00 ‘groep 2, meekomen!’ JIPPIE! We gaan naar het strand en zien sporen in het zand. Anouck heeft goed onthouden van de DVD’s van afgelopen uren, dat dit niet een loggerhead schildpad kan zijn. Die maakt asymmetrische sporen, deze waren juist symmetrisch! Aangezien 95% van de schilpadden die hier nesten maken loggerheads zijn (niet echt een hele mooie schildpad), hopen we op een andere soort. Zodra de schildpad aan het graven is kruipen we er omheen om te kijken, het blijkt een mooie flatback turtle! Het schild is ongeveer 1 meter lang met opstaande randen. De ranger schuift een zaklamp in het zand, zodat we het graven van het nest goed kunnen volgen. Vervolgens komen er 55 oversize pingpongballen tevoorschijn. Echt heel indrukwekkend. Zodra de schildpad het nest begint te bedekken mogen we er ook aan de voorkant omheen voor een snelle foto. We volgen het dier terug naar de zee en zien haar verdwijnen in het donkere water. De rangers hadden het dier ondertussen al onderzocht, het was een oude bekende. Aan het tag-nummer (zo’n titanium plaatje met een nummer) konden ze zien dat deze schildpad hier al 20 jaar kwam. De rangers graven direct het nest op om wat metingen te doen aan de eieren. Omdat het om een bijzondere soort schildpad gaat, moeten er wat gegevens worden verzameld. Na afloop rijden we naar de camping: we slapen rond 2:00.

Zondag
De dag des Heerens, wij bezoeken de lokale Bundaberg rumfabriek. We hebben kaartjes voor de rondleiding van 10:00, inclusief 2 consumpties. We volgen de bruine touristique bordjes naar de ingang. Het is verrassend druk! We parkeren ergens in het gras en moeten het laatste stukje lopen. Na een meter of 50 komen we een hele lange rij mensen tegen, een hele hele lange rij mensen. Naja, het is 9:30 (we zijn wat vroeg), de fabriek zal nog wel niet open zijn. Kaartjes hebben we al, maar we wisten niet dat een rondleiding zo druk kon gaan worden. Na een 20 minuutjes worden we toch wel wat ongeduldig, de rij schiet niet op en het is bijna tien uur. Ik besluit naar voren te lopen en zie daar een goud lint en een videocamera. Hmmm, iets klopt er niet. Er komt een man aanlopen die vraagt of er nog mensen voor de toer van 10:00 zijn. WIJ! Hij zegt dat ze vandaag een nieuwe rum lanceren met beperkte oplage en dat deze mensen in de rij staan om er als eerste bij te zijn. De eerste 1000 flessen hebben allemaal een nummer en zijn blijkbaar erg veel waard voor rum-verzamelaars. Via een zijdeur glippen we de honderden mensen die in de rij staan voorbij. We doorlopen het proces van het rum maken. Afval van de lokale rietsuikerfabriek komt hierheen en is de grondstof voor de rum. We proeven wat van deze bruine drap en het smaakt naar drop. Niet gek volgens de gids, want het is de grondstof voor drop. Aan het eind van de rondleiding proeven we twee specialiteiten. De likeur is erg lekker, evenals de ‘reserve’ variant. Volgende stop is vlakbij (want het is 11:15 en we hebben al twee drankjes op). Hoe toepasselijk bezoeken we nu een ander bedrijf dat frisdrank maakt op een ‘traditionele ‘manier. Bekendste variant hier is gingerbeer. Leuke rondleiding en proeverij van allerlei smaakjes. We nemen wat flesjes mee voor in de camper en gaan op weg naar Hervey bay, waar we de komende dagen het alom beroemde Fraser Island gaan bezoeken, blijf ons volgen!

De foto's:
http://picasaweb.google.com/Juppiter/CapricornCoast?feat=directlink